این روزها به صفحات نیازمندی‌ها که نگاه می‌کنم، علی برکت الله، همه جور کار هست!آن هم چه کارهایی! کارهایی که می توان آنها را با بیگاری مقایسه کرد! 12 ساعت در روز ۶۰۰ هزار تومان!
چند ماه پیش جهت دریافت اصل مدرک تحصیلیم به دانشکده دوران کاردانیم رفتم. دانشکده پر بود از دانشجویان جدید و بسیار جوان تر از من.
همه با امید مشغول ادامه تحصیل بودند, بی آنکه بدانند من نیز روزی با هزاران آرزو روی همان تک صندلی ها نشسته ام و بعد از اتمام دوره کارشناسی ارشدم با معدل بالا, هنوز بیکارم! به یاد آوردم روزی را که من هم مانند آنها چنین بودم! ناگهان یکی از پرسنل قبلی دانشکده مرا دید. به محض دیدنم به سمتم آمد و شروع کرد به سلام و احوال پرسی. می گفت اسمت را به یاد ندارم اما خوب یادم است که هر ترم برای گرفتن تخفیفی که به شاگرد اول ها تعلق می گرفت به بخش حسابداری مراجعه می کردی. کمی صحبتکردیم تا اینکه از شغلم جویا شد. سرم را پایین انداختم. گفت به اتاق آقای زارع برو و فرم حق التدریسی را پر کن. ساعت حدود 10:30 بود که در آنجا حضور یافتم.آقای زارع مشغول خوردن صبحانه بود! حدود ساعت 11 به حضور ایشان رسیدم و درخواستم را به زبان آوردم. آقای زارع مرد بسیار آرامی به نظر می رسید. ایشان فرمودند:
آیا شرکت یا مکانی برای کسب و کار داری؟
گفتم نه!
فرمودند لااقل سرمایه ای داری که با آن کاری راه بیندازی؟
و من باز هم گفتم نه!
فرمودند اولویت ما کسی است که شرکتی داشته باشه که بتواند دانشجوهای ما را شاغل کند!
و من لحظه ای به این فکر می کردم که واقعا من به دنبال پیدا کردن یک شغل برای خودم می گردم یا اینکه این وظیفه من است که برای چند نفر دیگر نیز شغلی ایجاد کنم!؟
درباره این سایت